Quercus schreef 40 gedichten aan zijn geliefde in een periode van een half jaar waarin die liefde zich ontwikkelde. De liefde was onmogelijk door bestaande relaties, maar ze konden elkaar niet loslaten. Dit leidde tot gemis en pijn, maar ook geluk en hoop. Tijdens hun wekelijkse ontmoetingen stond de wereld even stil en in de periodes ertussen voelden beiden een groot gemis. De gedichten gaan over dit gemis, maar ook over het enorme geluk dat ze voelden en nog steeds voelen als ze samen zijn. Het zijn momenten die het onmogelijke toch mogelijk maken. Ze zijn het bewijs van een situatie die niet mag, niet kan en er toch is. Het bewijs van een bewuste keuze van twee mensen om het leven niet te laten bepalen door een status quo, maar de grenzen van het mogelijke op te zoeken om de liefde van hun leven te kunnen hebben, al is het maar een paar keer per maand. Het gedicht op de titelpagina is een wiskundig bewijs uit het ongerijmde voor de stelling dat wortel 2 geen rationaal getal is. Wortel twee is ook de lengte van de lange zijde van een rechthoekige, gelijkbenige driehoek met zijde 1. Symbool voor de irrationele afstand tussen de twee geliefden en de spagaat waarin zij leven.